Η ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

Η διαμεσολάβηση είναι μία διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς στην οποία προσέρχονται τα μέρη που επιθυμούν να προσπαθήσουν να επιλύσουν τη διαφορά τους με εξωδικαστικό τρόπο. Στη διαδικασία της διαμεσολάβησης παρίστανται τα μέρη μαζί με τους δικηγόρους τους και η διαδικασία συντονίζεται από τον διαμεσολαβητή ο οποίος συντονίζει και βοηθά τα μέρη να καταλήξουν σε μία αμοιβαία ικανοποιητική συμφωνία για τη διαφορά τους.

Η διαμεσολάβηση είναι διαμορφωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για τη διαμόρφωση μίας τελικής συμφωνίας. Ξεκινά από κοινή συνεδρία, εν συνεχεία υπάρχουν ιδιωτικές συνεδρίες, ανταλλαγή προτάσεων, και η διαδικασία καταλήγει σε μία τελική κοινή συνεδρία με στόχο τη σύνταξη των ειδικότερων όρων της συμφωνίας. Το τελικό πρακτικό επίτευξής συμφωνίας αφού υπογραφεί από όλους, κατατίθεται στη γραμματεία του Πρωτοδικείου και αποτελεί εκτελεστό τίτλο, όπως ακριβώς η δικαστική απόφαση.

Η διαμεσολάβηση θεσμοθετήθηκε στη χώρα μας με το Ν. 4640/2019 και έκτοτε απολαμβάνει διαρκώς αυξανόμενης εμπιστοσύνης, διότι διαθέτει σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη δικαστική επίλυση μίας διαφοράς όπως τα εξής:

Α) ταχύτητα

Ο χρόνος επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση είναι πολύ σύντομος, συχνά μέσα σε μία μόλις ημέρα οδηγούμαστε σε επίλυση της διαφοράς. Μία δικαστική διαδικασία απαιτεί πολύμηνη αναμονή τόσο για τον προσδιορισμό της υπόθεσης σε ακροατήριο όσο και για την έκδοση απόφασης. Είναι δε πιθανό να απαιτούνται περισσότερες δικαστικές διαδικασίες για να επιλυθούν όλα τα ζητήματα μίας διαφοράς.

Β) χαμηλότερο κόστος

Το κόστος της διαμεσολάβησης είναι πολύ μικρότερο και προβλέψιμο σε σχέση με μία πολυετή δικαστική διαμάχη, η οποία έχει αυξημένα δικαστικά έξοδα.

Γ) απόρρητο

Η δικαστική διαδικασία διεξάγεται δημόσια, ενώ η διαδικασία της διαμεσολάβησης λαμβάνει χώρα ιδιωτικά, με ρήτρα εμπιστευτικότητας όσων διαλαμβάνονται.

Δ) ψυχική ικανοποίηση

Η διαμεσολάβηση συνεπάγεται επίλυση της διαφοράς από τα ίδια τα μέρη, φυσικά με την καθοδήγηση και την συνδρομή των δικηγόρων και του διαμεσολαβητή. Το συναίσθημα της ικανοποίησης που προκαλεί η συμφωνία στα μέρη δε συγκρίνεται με την ψυχική φθορά, το άγχος και την ένταση μίας δικαστικής αντιδικίας.

Η διαμεσολάβηση λοιπόν προκρίνεται ως επιλογή, ειδικά στις οικογενειακές διαφορές καθώς οδηγεί τα μέρη στη διαμόρφωση μίας συμφωνίας που σταδιακά αποκαθιστά και ομαλοποιεί τις διερρηγμένες οικογενειακές σχέσεις, με σεβασμό στις ανάγκες των ανηλίκων τέκνων. Είναι δε εφικτό να επιλυθούν με μία συμφωνία διαφορές που αφορούν τις σχέσεις γονέων και τέκνων, π.χ. η επιμέλεια τέκνου, ο τόπος κατοικίας του, η επικοινωνία του με τους γονείς, η διατροφή τέκνου, αλλά και διαφορές που αφορούν τις σχέσεις των συζύγων, όπως διατροφή συζύγου ή συντρόφου, παραχώρηση οικογενειακής στέγης και άλλες περιουσιακές αξιώσεις.